POCZUCIE BEZSENSU
Adam Wisniwoski
Według Seemana o poczuciu bezsensu można mówić wtedy, gdy jednostka nie ma jasności, w co powinna wierzyć. Seeman proponuje operacjonalizować poczucie bezsensu jako: „niski poziom oczekiwania, że można w satysfakcjonujący sposób przewidywać przyszłe efekty własnego zachowania”. Poczucie bezsensu odnosi się więc do przekonania jednostki o możliwości przewidywania efektów własnego zachowania, podczas gdy poczucie bezsilności odnosiło się do przekonań na temat możliwości kontrolowania efektów własnego zachowania. Analizując poczucie bezsensu. Seeman odwołuje się do dwóch źródeł. Źródłem pierwszym jest dokonana przez T. W. Adomo analiza sytuacji Niemców po I wojnie światowej, sytuacji, która doprowadziła do pojawienia się i rozprzestrzenienia faszyzmu.
