TERAPIA ZAJĘCIOWA

Ponadto terapia zajęciowa stwarza nastolatkowi możliwość jakiegoś pasjonującego zajęcia, które może odwrócić jego uwagę od narkotyków, np. muzyka, amatorska twórczość artystyczna, sport, ćwiczenia medytacyjne w rodzaju zen itp. Chodzi o to, aby młody człowiek odkrył jakąkolwiek możliwą do zaakceptowania wartość, która mogłaby mu zastąpić narkotyk, stać się konkurencją dla środka odurzającego, wytwarzając w ten sposób swoisty „nałóg zastępczy”. Sprawą niezwykle ważną dla pomyślności działania odwykowego, nie tylko w powyższym systemie likwidowania narkomanii, jest społeczność terapeutyczna. Dopóki bowiem nie da się wytworzyć w zespole narkomanów potrzeby oceniania sposobu życia i zachowania się jego członków oraz wzajemnych stosunków między nimi, dopóty nie doprowadzi się do swobodnego i autentycznego wyrażania przez nich akceptacji lub potępienia konkretnych osób, dopóty wszelkie zbiorowe działania terapeutyczne nie przyniosą sukcesu.