ODCZUWANIE WSPARCIA SPOŁECZNEGO
Adam Wisniwoski
Najprawdopodobniej osoby mające dużą potrzebę przyłączania się do ludzi i emocjonalnego zaangażowania prowokować będą, a nawet wymuszać wsparcie, a inni – o dużej potrzebie wpływania na ludzi – raczej wolą radzić sobie sami. Można oczywiście być autonomiczną jednostką i jednocześnie być we wspólnocie, współpracować, dążyć do wspólnego celu pomagając sobie wzajemnie. Wówczas rozwój nie dokonuje się kosztem innych lub w izolacji, a realizacja wspólnych celów nie oznacza utraty indywidualności i wolności poszczególnych osób.Wsparcie społeczne odczuwamy, gdy możliwe jest nawiązywanie pożądanych relacji z innymi, realizowanie akceptowanych norm i wartości kulturowych, postępowanie zgodne z własnymi przekonaniami, dostrzeganie związku między zachowaniem, a pojawiającym się po nim wzmocnieniem. Dzięki wsparciu czujemy się zakorzenieni, bezpieczni, żyjący we wspólnocie. Jeżeli któryś z wyżej wymienionych aspektów jest niemożliwy do realizacji, pojawia się poczucie alienacji.
